AUTO-EROTIC ASPHYXIA



Μου δίνεται η εντύπωση της ελεημοσύνης. Εγώ ζητώ το δηλητήριο και η ελεημονούσα δυστυχία μου το προσφέρει. Δεν επαιτώ το θάνατο μα τον όλεθρο. Η αυτοκαταστροφή είναι πιο πολύπλοκη και δύσκολη απ’ το θάνατο. Ο τελευταίος τερματίζει τα βάσανά σου, δεν είναι μαρτύριο μα εξιλασμός. Η καταστροφή σε υποβάλλει στο μαρτύριο ζωντανό, να νιώθεις πως ξαφνικά οι παύσεις καταργήθηκαν και τα άλγη σου θα ‘ναι αιώνια. Εγώ λείπω, η φυγή μου οργιάζει. Το μόνο είδος οργίου που αντιπαθώ. Η γλώσσα μου είναι σιδηροδέσμια. Το μόνο είδος δουλείας που αντιπαθώ. Τα μάτια μου διεγείρονται όταν μαστιγώνονται από την ατυχή πραγματικότητα. Το μόνο είδος μαζοχισμού που αντιπαθώ. Η μέρα επιδεικνύει οστέινους μαστούς με καρκινικές θηλές απ’ όπου θηλάζεται η λήθη. Η νύχτα επιδεικνύει στεγνό αιδοίο απ’ όπου εκχύνεται η υπόμνηση. Στον έρωτα των ημερών μου υπηρετούνται μονάχα οι άλλοι. Στον έρωτα των ημερών μου η κάθε στιγμή είναι πουτάνα εξ’ αμελείας. Ο χρόνος παραμονεύει στις γρίλιες όσων αγνοώ ειρωνευόμενος βουβά την άγνοιά μου. Τα νεαρά χέρια μου μεταμορφώθηκαν πρόωρα σε χέρια υπερήλικης μαστροπού. Εκδίδω τα θηλυκά σοφίσματα που γεννούν οι απειροελάχιστες συνευρέσεις με το κοκό πολύ πριν ενηλικιωθούν. Οι ψευδαισθήσεις μου ροφούν την νεότητά τους με γιούφι φτιαγμένο από σελίδα της Βίβλου. Τελικά η ζωή μου είναι διεστραμμένη, όχι εγώ.
*
*
Α.Κ.